آنفلوانزای مرغی یک عفونت ویروسی است که در طیور خانگی و طیف وسیعی از پرندگان مشاهده می شود. پرندگان آبزی وحشی و پرندگان ساحلی اغلب ناقل علامتی نیستند. در مرغ ، سویه های بیماری زایی کم معمولاً علائم تنفسی ایجاد می کنند. سویه های بیماری زایی بالا ممکن است باعث نارسایی گسترده اعضای بدن و مرگ ناگهانی و زیاد شود. تشخیص با جداسازی ویروس یا تشخیص ژنوم ویروسی یا آنتی بادی های خاص است. آنتی بیوتیک ها ممکن است به کنترل عفونت باکتریایی ثانویه در گله های تحت تأثیر سویه های بیماری زایی کم کمک کنند. داروهای ضد ویروسی تأیید یا توصیه نمی شوند. پیشگیری با امنیت زیستی انجام می شود. واکسن های سازگار با نوع آنتی ژنیک می توانند علائم بالینی را کاهش داده و ریزش ویروس را در گله های آلوده کاهش دهند ، اما استفاده از آن در ایالات متحده به تأیید تنظیمات نیاز دارد ، به ویژه برای سویه های H5 و H7. به صورت پراکنده ، عفونت های انسانی معمولاً بصورت جداگانه و جداگانه از موارد سویه های H5 یا H7 رخ داده است ، اما سایر زیرگروههای هماگلوتینین گزارش شده است.آنفلوانزای مرغی (AI) عفونت ویروسی طیور خانگی ، و حیوانات خانگی ، باغ وحش و پرندگان وحشی است. در طیور خانگی ، ویروس های AI معمولاً بیماری زایی کمی دارند (LP) ، باعث عفونت های تحت بالینی ، بیماری های تنفسی یا افت تولید تخم می شوند ، اما چند ویروس AI بسیار بیماری زا (HP) هستند و باعث بیماری شدید سیستمیک با نارسایی اندام های متعدد و زیاد می شوند. مرگ و میر

Etiology

ویروس های آنفلوانزای مرغی از نوع orthomyxoviruses نوع A (Alphainfluenzavirus یا Influenzavirus A) است که توسط نوکلئوپروتئین آنتی ژنیک همولوگ و پروتئین های داخلی ماتریکس مشخص می شود ، که توسط سرولوژی در آزمایشات ایمن سازی ژل آگار (AGID) مشخص می شود. ویروسهای AI بیشتر به 16 زیرگروه هماگلوتینین (H1-16) و 9 نورآمینیداز (N1-9) تقسیم می شوند.

Epidemiology and Transmission

ویروس های آنفلوانزای مرغی بیماری زایی کم در سراسر جهان توزیع می شود و غالباً از مرغ ساحلی طبیعی (Chadriiformes) و پرندگان آبزی مهاجر (Anseriformes) بازیابی می شود. گاهی اوقات ، ویروسهای LP از پرندگان حیوان خانگی و موشهای صحرایی وارد می شوند. این ویروس ها ممکن است در گله های روستا یا حیاط خانه و سایر پرندگانی که از طریق بازارهای طیور زنده به فروش می رسند وجود داشته باشد ، اما بیشتر طیور پرورش یافته در کشورهای پیشرفته عاری از ویروس AI هستند. ویروسهای HPAI از جهش برخی ویروسهای H5 و H7 LPAI بوجود می آیند و باعث همه گیری ویرانگر می شوند. برای از بین بردن سریع ویروس های HPAI در کشورهای پیشرفته از برنامه های Stamping-out استفاده می شود ، اما برخی از کشورهای در حال توسعه ممکن است از واکسن ها و استراتژی های مدیریتی برای کنترل ویروس های HPAI استفاده کنند.

دوره کمون بسیار متغیر است و از چند روز در پرندگان جداگانه تا 2 هفته در گله متغیر است. انتقال بین پرندگان منفرد از طریق بلع یا استنشاق انجام می شود. گسترش بین مزارع نتیجه نقض روشهای ایمنی زیستی است ، عمدتاً با حرکت طیور آلوده یا مدفوع آلوده و ترشحات تنفسی روی دستگاههای حشره کش مانند تجهیزات یا لباس. انتشار هوایی بین مزارع ممکن است در فواصل محدود مهم باشد. انتشار محدود توسط پرندگان وحشی ویروس اوراسیا H5 HPAI رخ داده است اما نمونه آن برای سایر ویروسهای HPAI نبوده است. سایر HPAI و تمام سویه های LPAI حداقل پتانسیل ابتلا به سگ و گربه را دارند.

آلودگی های طبیعی و یا تجربی پراکنده در گربه ها و سگ ها با ویروس های H5 Eurasian HPAI رخ داده است. چنین عفونت های آزمایشی پس از آئروسل یا قرار گرفتن در معرض تنفس ، بلعیدن مرغ های آلوده یا تماس با آنها رخ داده است. به طور بالقوه ، حیوانات اهلی خانگی می توانند به عنوان ناقل انتقال بین مزارع عمل کنند ، اما توانایی ویروس های دیگر AI ، از جمله سایر گونه های HPAI ، در آلودگی حیوانات خانگی مشخص نیست. سایر پستانداران به طور آزمایشی به ویروس های H5 HPAI آلوده شده اند ، از جمله خوک ، زره ، موش ، خرگوش ، خوکچه هندی ، موش ، راسو و نخستی های غیرانسانی. در برخی مناطق خاص جغرافیایی ، سگ ها (H3N8 و H3N2) و گربه ها (H7N2) ممکن است معمولاً توسط ویروس های آنفلوانزای A خاص که به هر گونه خاص سازگار است آلوده شوند.

یافته ها و ضایعات بالینی

بیشتر ویروس های آنفلوانزای مرغی (زیرگروه های H1-16) LPAI هستند ، اما برخی از ویروس های H5 و H7 AI HPAI هستند و برای مرغ ها ، بوقلمون ها و مرغ های خانگی گالیناس مرتبط بسیار کشنده هستند. این فرم HPAI این بیماری در طول تاریخ طاعون مرغ نامیده می شده است. در اکثر پرندگان وحشی ، عفونت های ویروسی AI تحت بالینی هستند به جز ویروس های اخیر H5 HPAI از نژاد اوراسیا ، که با مرگ و میر در پرندگان آبزی وحشی و یا خانگی و سایر گونه های پرندگان وحشی و خانگی همراه است. علائم بالینی ، شدت بیماری و میزان مرگ و میر بسته به نوع ویروس AI و گونه های میزبان متفاوت است.

ویروس آنفلوانزای مرغی با بیماری زایی کم

ویروس های آنفولانزای مرغی با بیماری زایی کم ، به طور معمول علائم تنفسی مانند عطسه ، سرفه ، ترشحات چشمی و بینی و سینوس های زیر مغزی متورم در طیور ایجاد می کند. سینوزیت در اردک های خانگی ، بلدرچین و بوقلمون ها شایع است. ضایعات در دستگاه تنفسی به طور معمول شامل احتقان و التهاب نای و ریه ها است. در لایه ها و پرورش دهندگان ، ممکن است تولید تخمک یا ناباروری ، پارگی تخمک (که به صورت زرده در حفره شکم مشهود است) یا تجمع یا ادم مخاطی و ترشحات التهابی در لومن مجرا وجود داشته باشد. ممکن است چند مرغ لایه ای و مولد دارای نارسایی حاد کلیه و رسوب اورات احشایی (نقرس احشایی) باشند. عوارض و مرگ و میر معمولاً کم است مگر اینکه با عفونت های ثانویه باکتریایی یا ویروسی همراه باشد یا در اثر عوامل تنش زای محیطی تشدید شود. عفونتهای پراکنده توسط هر نوع از ویروسهای LPAI ممکن است اتفاق بیفتد ، اما H9N2 LPAI در طیور تجاری و زنده مرغ پرندگان در آسیا ، خاورمیانه و آفریقای شمالی شایع است.

High Pathogenicity Avian Influenza Viruses

حتی در صورت عدم وجود عوامل بیماری زای ثانویه ، ویروس های HPAI باعث بیماری شدید و سیستمیک با مرگ و میر زیاد در مرغ ها ، بوقلمون ها و سایر طیورهای گالیناس می شوند. طی چند روز مرگ و میر می تواند به 100٪ هم برسد. در موارد حفر ، علائم بالینی یا ضایعات ناخالص ممکن است قبل از مرگ وجود نداشته باشد. با این حال ، در موارد حاد ، ضایعات ممکن است شامل سیانوز و ورم سر ، شانه ، واتل و مار (بوقلمون) باشد. نکروز ایسکمیک شانه ، واتل ، یا snood. ادم و تغییر رنگ قرمز ساق پا و پا به دلیل خونریزی های اکیموتیک زیر جلدی. خونریزی های پتشی در اندام های احشایی و عضلات. و ترشحات دهانی و بینی به رنگ خون. در پرندگان شدیداً مبتلا ، اسهال مایل به سبز شایع است

پرندگانی که از عفونت حفره جان سالم به در می برند ممکن است به درگیری CNS مبتلا شوند که به صورت تورتیکولیس ، opisthotonos ، ناهماهنگی ، فلج و افتادگی بال ایجاد می شود. محل و شدت ضایعات میکروسکوپی بسیار متغیر است و ممکن است شامل ادم ، خونریزی و نکروز در سلولهای پارانشیمی اندامهای احشایی متعدد ، پوست و CNS باشد.

تشخیص

جداسازی ویروس آنفلوانزای مرغی

تشخیص RNA ویروسی AI

تشخیص آنتی بادی های خاص AI

وجود بیماری بالینی به تنهایی تشخیصی نیست. بیماری زایی کم و بیماری زایی بالا ویروس های آنفلوانزای مرغی را می توان به راحتی از سواب های حنجره و کلواکال و ویروس های HPAI از بسیاری از اندام های داخلی جدا کرد. ویروس های AI به خوبی در کیسه آلانتوئیک تخم مرغ جنینی 9 تا 11 روزه رشد می کنند و RBC ها را آگلوتین می کنند. چنین هماگلوتیناسیون توسط بیماری نیوکاسل یا سایر آنتی سرم های پارامیکسو ویروس مهار نمی شود.

Supportive Care

درمان گله های مبتلا به LPAI با آنتی بیوتیک های طیف گسترده برای کنترل عوامل بیماری زای ثانویه و افزایش دمای خانه ممکن است باعث کاهش عوارض و مرگ و میر شود. درمان با ترکیبات ضد ویروسی تأیید یا توصیه نمی شود.

Zoonotic Risk

ویروس های آنفلوانزای مرغی سازگاری میزبان با پرندگان را نشان می دهند. عفونت های انسانی معمولاً به صورت جداگانه ، موارد نادر و منفرد رخ داده است. بیشتر موارد انسانی از آلودگی به ویروس اوراسیا H5 HPAI (تبار A / Goose / Guangdong) و اخیراً ویروس H7N9 LPAI (تبار اوراسیا) نشات گرفته است. این نژاد ویروس H5N1 HPAI مجموع موارد انسانی را در آسیا و آفریقا از سال 2003 تا ژوئیه 2020 از سال 861 جمع کرده است که 455 مورد آن کشنده بود. عامل اصلی خطر ابتلا به عفونت در انسان ، تماس مستقیم با طیور آلوده زنده یا مرده بوده است ، اما موارد کمی ناشی از مصرف محصولات مرغ نپخته ، تجزیه قوای وحشی آلوده یا تماس نزدیک با موارد انسانی بوده است.

عفونت تنفسی شایعترین موارد H5 در انسان است. انتقال این ویروس از انسان به انسان بسیار محدود است. از نظر H7N9 LPAI ، کل موارد انسانی انباشته شده در چین از سال 2013 تاکنون 1568 مورد است که از این تعداد 616 مورد کشنده است. اکثر موارد در معرض بازارهای طیور زنده قرار داشتند. التهاب ملتحمه شایعترین علامت در موارد انسانی با عفونت ویروس H7N7 HPAI در هلند در سال 2003 با 89 مورد تایید شده و 1 مورد مرگ و میر بود. ویروسهای دیگر HPAI و همه ویروسهای LPAI عفونتهای انسانی بسیار نادر یا بدون عفونت ایجاد کرده اند.

نکات کلیدی

ویروس های آنفلوانزای مرغی به صورت فصلی در پرندگان آب مهاجر بدون علامت و پرندگان ساحلی شناسایی می شوند.

در کشورهای پیشرفته ، هوش مصنوعی یک بیماری نادر در طیور تجاری پرورش داخل سالن است اما بیشتر در مرغ و مرغ پرورش یافته در فضای باز تولید و در بازارهای مرغ زنده شهرهای بزرگ دیده می شود.

دو نوع بالینی هوش مصنوعی در طیور رخ می دهد: بیماری زایی کم (LP) به صورت عفونت بدون علامت ، بیماری تنفسی یا افت در تولید تخم مرغ و یک بیماری بسیار بیماری زا (HP) به عنوان یک بیماری شدید سیستمیک با نارسایی چند اندام و مرگ و میر بالا.

تشخیص با جداسازی ویروس یا تشخیص RNA ویروسی یا آنتی بادی های خاص AI است.

پیشگیری با استفاده از استراتژی های امنیت زیستی و واکسیناسیون استثنایی است ، اما واکسیناسیون در بسیاری از کشورها بسیار تنظیم و محدود می شود.

درمان های ضد ویروسی برای طیور مورد تایید نیستند ، اگرچه مراقبت های حمایتی می توانند میزان مرگ و میر و بیماری LPAI را کاهش دهند.

عفونت های مشترک انسان و دام به ندرت اتفاق می افتد اما در انسان بدون علائم یا همراه با التهاب ملتحمه ، بیماری تنفسی یا نارسایی چند عضو و مرگ گزارش شده است.

آنفلوانزای مرغی در طیور (پرندگان اهلی)پرندگان اهلی (مرغ ، بوقلمون و …) ممکن است از طریق تماس مستقیم با پرندگان آب آلوده یا سایر طیور آلوده یا تماس با سطوحی که به ویروس آلوده شده اند ، به ویروس آنفلوانزای مرغی آلوده شوند. عفونت طیور با ویروسهای LPAI ممکن است هیچ بیماری یا بیماری خفیفی ایجاد نکند و فقط علائم خفیف ایجاد کند (مانند پرهای قوز شده و افت تولید تخم) و ممکن است تشخیص داده نشود. عفونت طیور با ویروس های HPAI می تواند باعث بیماری شدید با مرگ و میر زیاد شود. ویروس های HPAI و LPAI می توانند به سرعت از طریق گله های طیور پخش شوند. عفونت ویروس HPAI در طیور (مانند ویروس های HPAI H5 یا HPAI H7) می تواند باعث بیماری شود که بر روی اندام های داخلی متعدد مبتلا به مرگ و میر تا 90٪ تا 100٪ تأثیر بگذارد ، غالباً طی 48 ساعت. برخی از اردک ها بدون هیچ گونه علائم بیماری می توانند آلوده شوند.

شیوع آنفلوانزای مرغی به دلایل زیادی در پرندگان اهلی نگران کننده است: پتانسیل ویروسهای H5 و H7 بیماری زا برای تبدیل شدن به ویروسهای بسیار بیماریزاپتانسیل گسترش سریع و بیماری قابل توجه و مرگ و میر در طیور طی شیوع آنفلوانزای فوق حاد پرندگانتأثیر اقتصادی و محدودیت های تجاری ناشی از شیوع آنفلوانزای فوق حاد پرندگاناحتمال انتقال ویروس های آنفلوانزای مرغی به انسان هاهنگامی که شیوع آنفلوانزای مرغی H5 یا H7 در طیور اتفاق می افتد ، معمولاً کاهش جمعیت (یا از بین بردن ، که “اصطکاک” نامیده می شود) گله های آلوده نیز انجام می شود. علاوه بر این ، نظارت بر گله های نزدیک یا مرتبط با گله (های) آلوده و قرنطینه گله های در معرض خروج در صورت شناسایی بیماری ، روش های کنترل و ریشه کنی ترجیحی هستند. برای اطلاعات بیشتر در مورد عفونت های ویروس آنفلوانزای مرغی مرغ های ایالات متحده به شیوع بیماری آنفلوانزای مرغی در آمریکای شمالی مراجعه کنید. اطلاعات بیشتر در مورد آنفلوانزای مرغی در طیور در ایالات متحده از طریق خدمات بازرسی بهداشت حیوانات و گیاهان وزارت کشاورزی ایالات متحده در دسترس است نماد خارجی